Categorie: vrede & vriendschap

Altijd wil ik de dromer blijven
De dromer die ik altijd was
Over dromen van vree wil ik schrijven
En over de droom die genas

Het was een droom van rust
Die de mens aansprak en raakte
Na ontspannende slaap wakker gekust
Door geest van liefde die over mij waakte

Het was een droom voor alle mensen
Van elke kleur en elk ras
Dat elk voor ieder het beste zou wensen
Zodat heel de aarde het paradijs weer was

Laat mij die droom dus dromen
Die droom van vriendschap en geluk
Waarschijnlijk zal het nooit zover komen
En lijden vele mensen onnoemelijke druk

Verzen waarin ik mijn gevoel kwijt kan
Of gedachten zomaar uit fantasie
Drijvende woorden of luchtkastelen
Wolken waar ik een engel in zie
Een witte vogel met een lauwertak
De hele wereld één vriendenschaar
Als een paradijs om feest te vieren

Mocht ieder mens hierin eens wegdromen
Zwijmelend over vrede liefde en geluk
Gewoon als vrienden elkaar begroeten
Broeders zonder wrok of jaloezie
Zoals Mozart bedoelde in zijn 15de symfonie

In het land waarvan ik wil dromen
Dat uit vrede en vriendschap bestaat
Waar drommen mensen samen komen
En iedereen in zijn of haar waarde laat

Waar kan leven meer vreugde schenken
Dan waar ieder de ander gelukkig maakt
Zonder aan eigen ik in egoïstisch denken
Zijn medemens zo pijnlijk raakt

Zo’n land kan enkel paradijselijk wezen
Als iedereen alles voor een ander over heeft
Daar is begin voor wereldlijk geluk gerezen
In respect voor ieder en alles dat daar leeft

Deze morgen straalt
De zon geeft weer haar licht
Somberheid waar de mens faalt
Wordt door vrijheid nu belicht

De bezetter is verdreven
Nederland is Nederland weer
De vlag feestelijk ten top geheven
Ondanks vreugd voelt toch het zeer

Maar nu eerst toch weer feest
Ons volk is nu bevrijdt
Nooit is de lucht zo klaar geweest
Als nu na angst en strijd

“Nooit weer!”, “Nie wieder!”
Was de vrijheidsleus
Nooit weer oorlog dacht ieder
Helaas, bracht ’t noodlot een andere keus

Nooit zal de mens leren
Een ander te verstaan
Velen moeten nu ontberen
En zich met moeiten door ’t leven slaan

Herdenk de doden en zij die niet meer zijn
En vier de vrijheid met het feest
Voor oud en jong, groot en klein
Vergeet de grauwe luchten, nu enkel zonneschijn

Ik droom dat het eindelijk nooit meer oorlog is
Dat geen mens in nood meer hoeft te vluchten
Geen honger, angst of droefenis
Niemand die meer onder dwang zal zuchten

Ik droom dat alle mensen vrienden zullen zijn
Van oost tot west, van zuid tot noord
Voor iedereen van groot tot klein
Een aarde als het paradijs dat is zo als ’t hoort

Vrede, heel de wereld rond
Vol rust, liefde en vriendschap
En waar elk mens zijn eigen waarde vond
Een wereld als hechte maatschap

Ééns zal zo’n wereld komen
Waarin geen jaloezie of tweedracht heerst
Dan worden vervuld al onze dromen
Wordt noch blank, noch zwart overheerst

Mocht één van mijn dromen
Slechts eenmaal uitkomen
De wereld zich wenden in fantasie
Vol geluk en vol van vrede
Stralend als een paradijs
Een schepping zo wij ooit kregen

Mocht ooit een wens
Eens waarheid worden
De aarde gevrijwaard van angst en pijn
Nooit meer jaloezie of tweedracht
Maar vol vriendschap en vol steun
En alle verdriet voorgoed verdreven

’t Is een droom, een ideaal,
Die hier op aarde nooit uit zal komen
Maar de hoop moet nooit verloren gaan
Zolang zal de illusie blijven bestaan.

Eens zal toch de wereld begrijpen
dat ’t zo niet langer meer gaat
ooit moet ’t weten toch eens rijpen
dat vriendschap meer is dan haat.

Eens zal toch ’t geweld wijken
voor liefde, vrede en geluk,
dat zal de wereld zo verrijken
dan maken we elkaar net meer stuk.

Eens zullen alle mensen
van alle rassen, overtuiging en natie
enkel nog de ware vrede wensen
dan valt niemand meer uit de gratie.

Wat de Geest ons opdraagt
als bovenaardse belasting,
is in feite niets anders
dan onze aardse plicht.
Elkaar in liefde dienen
en de vrede onderhouden.

Geef de wereld door wat liefde is
vanuit je hart, vanuit je ziel
verdrijf de smart, troost bij gemis
waar ooit iemands vriend ontviel.

Wees steun en staf voor iedereen
die gebogen door ’t leven gaat
niet voor goede vrienden alleen
ook hem die jou in stilte haat.

Laat weten dat je er voor elk bent
als toevlucht en luisterend oor
dat je ieders noden kent
daar zijn wij uiteindelijk mensen voor.

Jezus tussen Zijn vrienden (Emaüsgangers)

Een vriend, die waarachtig is,
en vreugd en leed wil delen,
zo’n vriend is een getuigenis,
een weldaad voor velen.

Een vriend, die ieder mens waardeert,
altijd klaar staat voor een ander,
wordt door iedereen gewaardeerd,
is een voorbeeld voor een ander.

Zo’n vriend is een mens,
een mens, die God wil gedenken,
omdat hij leeft naar Zijn wens,
aan anderen aandacht te schenken.

Hij is vriend, een vriend van God,
Die in de mens de rede vond,
niet te handelen naar Zijn gebod,
maar gedenkt, Zijn eeuwig verbond.

De zorgen voor vrinden,
gedragen in een hart
waar men rust kan vinden,
verzachten alle smart.

Samen lopen langs de paden
door moeilijk en oneffen terrein
door smalle beken of rivieren waden
gewoon omdat we voor elkaar er zijn

over hoge steile rotsachtige bergen
dringend door het dichte woud
langs randen van gevaarlijke ravijn
waar ik jouw en jij mijn hand vasthoudt

In een onafzienbaar streven
en niet blind voor het gevaar,
bereiken wij samen de overzijde
blij omhelzen wij elkaar.

Zoals water stroomt van hoog naar laag
En meandert gestaag door dalen
Korenvelden golven in zachte wind
Stranden blinkend in zonnestralen
En vanuit de kruinen der bomen
Klinkt onophoudelijk de vogelzang

Zo is een wereld geschapen vol dromen
Bestemt om in vrede te leven met elkaar
Genietend ’t leven van wat is gegeven

De schoonheid weer van iedere morgen
Dagen badend in het zonnelicht
Over velden kleurend van bloemen

In hartslag van dagen
En adem van leven
Reiken wij de hand
Aan ieder die wij ontmoeten
Het zij vriend of vijand

Ieder mens is zo geschapen
Dus laat hen in hun waarde
Vier feest met je vrienden
En spreek met elk ander
Er is al zoveel ellende

Eeuwig ruist de wind door de bomen
vertelt van lang vervlogen tijd
en van nieuwe toekomst dromen
aan schone verwachting en belofte gewijd.

En stil luisteren wij naar die zangen
hoe vol van vreugd de tijd zal zijn
in grenzeloos hoopvol verlangen
op tijden zonder verdriet of pijn.

En eeuwig nog ruist de wind door bomen
vertelt ook nu van lang vervlogen tijd
voor ieder die van een toekomst wil dromen
die enkel aan de liefde is gewijd.

En stil luisteren wij vol verlangen
naar het Woord dat nimmer slijt
en klinkt in duizenden gezangen
over een eeuwige vredestijd.