Categorie: sociaal

Gevoelens beschrijven

Sociaal gedreven

Door hoop en vrees gedreven, twijfel over bestaan
En eens gekomen op het keerpunt van mijn leven
De stille vraag, waar komt mijn hoop en steun vandaan
Wie zal mij op mijn paden verder richting geven

Wie steunt mij waar onzekerheid mijn paden kruist
De moed en kracht om door te gaan mij zal ontvallen
In ’t hart slechts angst voor duist’re armoe en toekomst huist
Zodat ik eens tot bedelarij zou vervallen

Mij geeft de troost dat geen materiële zaken,
Waar wij zo dikwijls ’t enig heil in plegen zien,
Op deze aard ons niet gelukkig kunnen maken
Maar meer als ik mijn medemens van harte dien.

Dan kunnen wij in vrede verder door het leven
Omdat wij elk respect en ruimte willen geven

Blijf zien en horen


Waai over water en velden
over halmen van graan of riet
door de bomen en om rotsen
emotie van lach of verdriet
toon schuilende luwte zelden.

Beweeg als in zachte bries
het tere lover aan de twijgen
in een eenheid met ruimte
en horizon in gloeiende kleur
laat wereldleed nooit zwijgen.

Zoek in de verste uithoeken
verbinding tussen hemel en zee
breng vertroosting van lijden
hoor wat daar de noden zijn
breng ze in woorden mee.

Zwerver


In stilte slaak ik mijn zucht
over verloren tijden
waarin ik ben gevlucht
geen lef had om te strijden
of aan toekomst te wijden
maar voor hoon beducht
enkel dat ontvlucht
uit angst voor lijden.

En achteraf sta ik verholen
in schaduw van het zijn
en wezenloos verscholen
verbijtende de pijn
heb zelf mijn leven ontstolen
vergokt, verslaafd aan wijn
moet ik nu doelloos dolen
alle goeds voor mij slechts schijn.

Waar draait de wereld om


Overal verkeer muziek en herrie
Zelfs in de lucht lawaai en gebrom
Vele mensen schreeuwen en maken ruzie
En ik vraag me af;
Draait hier de wereld om?

Meer en meer iedereen voor zich alleen
Werkt voor overvloed en weelde zich krom
Gunt een ander steun nog been
En ik vraag me af;
Draait hier de wereld om?

Er zijn geleerden en professoren
Maar de meesten zijn verschrikkelijk dom
Laten zich alleen graag horen
En ik vraag me af;
Draait hier de wereld om?

Iedereen weet alles beter
Niemand voelt zich minder, dat is zo stom
Gesprekken worden heter en heter
En ik vraag me af;
Draait hier de wereld om?

Zal eens ieder mens er voor de ander wezen?
Tegen treurenden zeggen; “Kom!” ?
Dan valt er weinig meer te vrezen
En denk ik bij mezelf;
Kijk…! Hier draait de wereld om!!!

Beoordeling


Waar blijft de tijd die wij aan woorden wijden
Verkwistend strooiend in de wind en het zwerk
De tijd in ledigheid zonder paal en perk
Waar wij naar achterklap en roddel glijden

Waar zijn de tijden van het glorieus fatsoen
Dat iedereen zich verre hield van laster
Zijn woorden toomde in kluister of raster
En geen medemens ooit smaad aan zou doen

Ach vriend het is zo lang reeds van alle tijden
De mens is verslaafd aan eigen tong en woord
Reeds tijden door schijnt het niet te vermijden

Zijn eigen stem wordt door hemzelf vaak niet gehoord
Daarom behandel elk mens met eerbied en respect
Omdat elk vogeltje zingt zo hij is gebekt.

Medemens


In witregels van het leven
Staan dikwijls zo vele woorden
Met onzichtbare inkt geschreven
Over pijn of vreugde in veel akkoorden
Slechts in onze ogen staan de lijnen
Waarop geluidloos geschreven staat
En die de waarheid steeds beschijnen
Die aan ’t licht komt vroeg of laat

In die onzichtbare levenswoorden
Die steeds vragen om liefde en begrip
Van hen die tussen de regels hoorden
Nood van een mens tussen wal en schip
Ze staan zo duidelijk geschreven
Als men er aandacht voor heeft
Aandacht voor medemens in medeleven
Als men werkelijk om zijn naaste geeft.

Samenwerking

Afrika , Malawi , 10 t/m 19 november 2009
Klimaatverandering, droogte en overstromingen.
Het kwetsbaarst zijn de kleine boeren in Afrika . Hun productie hangt af van de weersomstandigheden en juist die worden onvoorspelbaar. Overstromingen of aanhoudende droogte verpesten steeds vaker de oogst. De groeiperiode voor gewassen wordt al maar korter. Om te overleven moeten de boeren inspelen op de veranderingen.
Foto: Arie Kievit

We lopen slechts naast de waarheid en het licht
Gevangen in duister van gestorven liefde
Verblind de hoop die zich naar de toekomst richt
Verwijderd, elk gevoel dat niet beliefde

Ontheemd van elk gesprek dat ons nader bracht
Maar zoeken blindelings onze eigen wegen
We mijden dageraad en gaan door donk’re nacht
In ’t licht der ochtend komen wij onszelf tegen

Dan breekt aan d’ horizon het nacht’lijk duister
De nieuwe dag brengt ons weer het helder licht
Ontdoet ons weer van angst en bange kluister
En wij, wij wandelen weer in ’t helder zicht

Dan zien wij weer elkanders zorg en lasten
En blijven eensgezind niet in ‘t duister tasten.

Werkelijke waarde en rijkdom

800_aantafel-39851
De glinstering van goud heeft je bekoord
je kunt slechts denken in klinkende munt
waardeer als na de nacht de ochtend gloort
je ’t stralen van de zon aanschouwen kunt.

Goud en zilver is slechts koud metaal
geen liefde noch warmte stralen ze af
hun emotie of mededogen is als staal
als voedsel is hun waarde niet meer dan kaf.

Toch kan me niet zonder goud of geld
men moet er voedsel en kleding voor kopen
zo is ’t nu eenmaal in de wereld gesteld
alleen hoeft men er geen bergen van op te hopen.

Bij verdeling naar rechtvaardige wens
voor ieder mens op aarde levensrecht
zonder beperking aan ras of grens
in vrijheid zonder dat iemand wordt geknecht.

Recht toe, recht aan

404610
Wij lopen slechts in cirkels onze wegen
En komen schijnbaar nooit aan ’t eind van die baan
Maar volgen paden hoe die zijn gelegen
Vanaf ’t begin tot het eind van ons bestaan.

En misschien dat ooit de weg eens recht zal gaan
Van A tot Z een stukje nobel streven
Van hobbel, kuilen, steen en ongemak ontdaan
Voor ruimer zicht en meer plezier in ’t leven.

Dan lopen wij veel sneller, ’t hoofd geheven
Op wegen recht en glad waar bloemen groeien
En zullen wij elkaar de vriendschap geven
Zodat de wereld in vrede zal bloeien.

Helaas de wegen lopen nog in cirkels rond
De werelds aart is nimmer nog gezond.

Sociale pad

Tussen hoop en vrees gedreven
twijfelend over nu en later
sta ik stil op keerpunt van leven
kijk angstig naar omhoog
en vraag richting aan te geven.

Geef steun waar ik dreig te vallen
onzekerheid mijn paden kruist
moed door te gaan mij zal ontvallen
in mijn hart de angst slechts huist
tot armoe en bedelstaf te vervallen.

Niet alleen die materiële zaken
waar wij zoveel heil in zien
kunnen mij gelukkig maken
als ik mijn medemens niet dien
wijs mij op mijn sociale taken.