Categorie: seizoenen

Nog niet vallen de bladeren
geen droefenis bevangt mijn hart
slechts kleuren willen tonen
naderende zonsondergang.

Al worden dagen korter
iedere morgen rijst weer ’t licht
komt schoonheid van leven
over de einder in het zicht.

Ook al zijn de middagen koeler
schijnt de zon niet meer zo fel
blijft toch ’t geluk nog schijnen
gaan meer zorgen verdwijnen.

Over enige tijd gaan bladeren vallen
zijn hun kleuren wonderbaar
sterft toch de natuur een beetje
in weemoed sterven ook wij iets mee.

En jaar op jaar zien wij het wonder
van een natuur die steeds herleeft.

Langzaam zie ik kleuren leven
naar een nieuwe jaargetij
een eenzame vlinder
fladdert nog in mijn tuin
snoept nog de laatste nectar
uit de laatste hemelsleutel.

Een roos staat nog in bloei
en hier en daar herinnert
een gele plant nog aan zomer
tijden gaan door en seizoenen
volgen in gestaag tempo op
in jaarlijks wederkeren.

Het stervend groen kleurt
koortsig rood en geel
voordat bladeren ter aarde vleien.
De herinnering neem ik mee
van de laatste bloemen
zodat in mijn hart altijd lente
en zomer zal blijven.

Ondanks, misschien dankzij,
het frisse winterweer
heb ik vanmorgen zingend
mijn sponde verlaten

bezong het witte satijn
wat ik door de vensters
rijkelijk aanschouwde
toen zich de vlakte
aan mijn oog ontvouwde

uit behaaglijk warme kamer
zag ik figuren zweven
over sloot en plas
warm genietend leven

en…. ik wilde dat ik
ook zo jong nog was.

De wind fluistert mij vanmorgen toe
kom buiten zie hoe ik met bladeren speel
laat draaien en wenden om hun stelen
afruk en in sierlijk dwarrelen
in spiraal door het luchtruim slinger.

De wind roept, kom er toch bij
dat ik door je haren kan strelen
ik blaas je hoofd van zorgen vrij
en ontstop je dichte longen
laat bladeren om je hoofd cirkelen.

De wind loeit, ik blaas blad van bomen
en laat ze dwarrelen over straten
takken blijven ontbladerd achter
als ik zo de herfst heb gezien
ga ik weer vrolijk fluitend verder.

Mijn gedachten zweven
als herfstbladeren in de wind
kleuren mijn woorden
in zwierige maat
tollen en draaien
met klankrijke akkoorden
van storm tot zachte bries

Een compositie die dagen
vult met leven en warmte
een fuga zwellend in toon
afrollend naar cantate
geïmproviseerd door sonate
en weer terug naar rust
van het zwevend herfstblad.

Tussen kleurrijke bladeren
In nevelige herfstbos
Zoek ik wilde en tamme kastanje,
Beukennoot en eikel
Voedsel voor varken en kippen
Dennenappels voor in de haard
En voor in de kerstboom
Worden de mooiste bewaard

Geniet ondertussen
Van koele herfstige tinteling
Door bries tussen bomen
Kwinkslagen van vinken
Niet zover van mij vandaan
’t Dartelen van lampreien
En zie tot mijn genoegen
Tussen sparren een hinde staan

Dromerig zie ik uit over groene landerijen
door ochtenddauw bezaaid met parelen
omzoomd door bos in blauwe nevel
overgoten met stralen zonnegoud

en als luchtkastelen zweven witte wolken
door azuren blauw diepe herfsthemel
frisse herfstwind waait over velden
zacht huilend om de zomer

maar in vochtig bos vullen de bladeren
dit seizoen nog met warme kleuren
bedekken de aarde tegen kou
tot nieuw lentegebeuren.

Natuur vertelt dat de lente is begonnen
al geeft noch datum noch tempratuur het aan
toch heeft de lentefee al veel gewonnen
daar vandaag de eerste bloemen in bloei staan

niet zomaar een enkel miezerig stekkie
nee, een hele struik weelderig vol
midden in m’n tuin op z’n eigen plekkie
brengt mij het hoofd van vreugd op hol

trossen kleine gele en onooglijke bloempjes
overal op dorre hout, heus waar,
men noemt hem deftig ook wel Hamamelis
toch is ’t gewoon een schitterende Toverhazelaar.

Eens wordt in het voorjaar
Alsof met bloemen wordt gestrooid
De velden weer vol kleuren
De wereld in feestkostuum getooid

In bomen klinken mooiste zangen
Er komt weer leven in het veld
Ieder mens is vol verlangen
Winterse dagen zijn weer geteld

De hemelkoepel straalt weer blauw
En je wordt warm vanbinnen
Toch verrek ik nog van de kou
Wat moet je zonder goede temperatuur beginnen?

Soms lijkt het zomer
een wereld vol zonneschijn
met groene bladeren aan de bomen
en vogels zingend in de kruin
één bont kleurrijk geheel als in dromen

maar de natuur kent zijn eigen tijden
en laat zich niet dwingen door ons gevoel
waar ‘s zomers de vrucht nog rijpt
en bloem en blad om voorrang strijden

Eindelijk is de lente aangebroken
eind aan kou en ellende gekomen
niemand meer in zijn kraag gedoken
zelfs vogels zingen weer in de bomen

bloemen gaan weer tuinen kleuren
voorzichtig komt een vlinder uit zijn cocon
de lucht vult zich met zoete geuren
en steeds vaker schijnt de zon

in weiden komt steeds meer leven
dieren komen uit de stal
’t jonge spul kan zich uitleven
‘k zie nu reeds de lammeren in tal.

Genietend loop ik door ’t witte landschap
inhaleer heel diep de gezonde lucht
hoor in de stilte alleen gedempte voetstap
of ook het gesnater van een ganzenvlucht.

Door bomen en struiken scharrelen mezen
twee merels maken samen druk kabaal
terwijl ze ruziënd achter elkaar aan racen
alleen om een rotte appel uit de schaal.

Glimlachend loop ik door ’t witte veld
als de zon mij weer in alle schoonheid
over een verwarmende toekomst vertelt
en een wereld die zich in kleuren verblijd.

Je begroette me vanmorgen
in sluier van wit satijn
beschenen door gouden stralen
behangen met sieraad van smaragd
en parelen kettingen

om je hoofd dwarrelen kleuren
goudblond en rood karmijn
je huid als bruine rookgranaat
je borsten reeds als trossen wijn
en zilverlovers over je gelaat.

Ver dwaalt het licht
door stille tijd
geen bries beroert de velden
de bomen doods en kaal
dromen van warmte en zon.

Stil loop ik over het lange pad
in diepe gedachten verzonken
alsof ik nieuwe wegen zoek
naar een leven nieuw belicht
voor een zekere toekomst.

Maar door de kale takken
zie ik weer in komend tijd
de wereld weelderige bloeien
en zonnestralen zie ik
weer tussen bladeren stoeien