Ontspanning langs breed water


Waar toef ik beter, rustiger
dan aan oever van breed water
verscholen tussen pluimen riet
en vogels over golven scheren
zonder iemand mij hier ziet.

Genietend van onbeschrijflijk ritme
van wind en golvenspel
naar muziek door rietkraag luisteren
veroorzaakt door wuivende halmen
die mij een gedicht toe wil fluisteren.

En de zon werpt flonkeringen
als sterren over het watervlak
ergens te midden van wijde velden
in tomeloos schoon van de natuur.

Laat stadsbeeld


Als vuurwerk is het weerkaatsend licht
fonkelend in golfjes op zachte bries
bij avondschemer als vlammend gedicht
zacht rumoer dat vanaf de kade blies
bevestigt hier landelijke vrede en rust
door vrijheid en ruimte van de natuur
wordt dagelijks opgelopen stress gesust
komt men tot ontspanning op late uur
genietend van het schone stadsgezicht
welt vanzelf uit mijn binnenste een gedicht .

Luister


Geef stilte een naam,
inhoud aan niets
draag wind op je schouders
bevochtig je hoofd met dauw
en luister naar vogelzang.

Geef eenzaamheid een naam
laat massa zwijgen
dring door in het diepste bewustzijn
van menselijkheid en liefde
luister naar een stem die roept.

Geen stilte of eenzaamheid
geeft inhoud aan massaal zwijgen
en niets kan geen wind dragen
noch doordringen in bewustzijn
luister slechts naar de stem van liefde.

Kleurrijke bogen


Slechts enkele heel kleine individuen
onzichtbaar in het groot universum
aanwezig als kleuren in een spectrum
die in waterdroppen door zonlicht vloeien

als kleurrijke eenheid geschapen genot
schitteren als boog van verbond voor eeuwig
daardoor in woord en daad tot vrede plichtig
en verantwoordelijk in gedrag voor God

helaas wordt thans het individu slachtoffer
van macht en onverstand dat zich tegen hem keert
valt de goedwillende eenling ten offer

wordt steeds meer door de massa overheerst
de mooiste kleurrijke boog komt pas aan ’t licht
nadat zon haar stralen op donkere wolken richt

Kleinstedelijke idylle


Over het plein waar ik schoorvoetend ga
dribbelen enkele duiven voor mij uit
komen koerend naar mij toe als ik even sta
bedelend om korstjes brood of kruim
een echtpaar op wat rijper leeftijd
zit verderop op een bankje en koert eveneens
’t is een onwerelds tafereel van vrede en rust
‘k loop verder, deze idylle wil ik niet storen
en heel in de verte laat een carillon zich horen.

Grens tussen aard en hemel


Ergens, op grens van hemel en aarde
daar waar het zicht zijn einder vindt
over dat punt wil ik reizen naar dat land
eindeloos ver onder wolkeloze lucht
waar zelfs nachten helder stralen
iedere morgen weer nieuwe zon begroet

daar waar woord en daad vrede brengen
liefde, broederschap, saamhorigheid,
volkeren zich allemaal tezamen mengen
tot ieders dienst en hulp elkaar bereid
dan zullen er tussen aarde en hemel
geen eindeloze grenzen meer bestaan.

Rivier van schijn


Aan een rivier
sta ik te dromen
massa’s stromen
aan mij voorbij
zie in het heftig
kolkend water
een schittering
van zonneschijn

denk ik aan
’t bruisend leven
dat massaal vloeit
als een rivier
van individuen
in kolkende onrust
als een stroom
en angstige droom

tot een stuw
een halt toeroept
en bezinning
op de daden
de verantwoording
om in rustig water
houvast te vinden
in zeeën van vrede.

Vakantieherinnering

SONY DSC

Er was geen schoner zicht over landerijen
Dan onder blauwe koepel tot de horizon
Bedekt met nevel beschenen door de zon
Aan d’ einder staan de molens in lange rijen

En op de rimpelloos spiegelende meren,
Bekleed aan de oevers met ruisend wuivend riet,
Waarin men weerspiegeling van vele bootjes ziet
Daar was ’t voor ieder eindeloos recreëren

En op het water aan d’ andere zijde
Zag men een eenzame visser in zijn boot
Die alle aandacht aan zijn dobber wijdde

Zijn ontspanning veel, zijn vangst niet bijster groot
Zo was heel de zomer daar een heerlijk toeven
Herinnering aan vakantie en niets hoeven.

Rust, stilte…

Geef mij stilte in mijn gedachten
rust in mijn onrustig brein
laat mij liefde en vrede betrachten
waar gevoelens tegenstrijdig zijn.

Laat mij vergeven die mij raakten,
zo moeilijk is het levenslot
door zaken die mijn dagen maakten
of vrijheid door mijzelf beknot.

Ik wil de vrede zo graag ervaren
om zelf ook in liefde voor te gaan
de levensweg dan te bevaren
geef rust en stilte in mijn bestaan.

Apotheose


Gedachteloos laat ik mijn mijmer dwalen
langs randen die in mij leven gevormd zijn
door kloven van droogstaande rivieren
stranden die zee scheiden van de vele landen
waar ik gereisd heb en geen rust gevonden
vertrouwen geschonden in lust en ego

niet wetend waar ik terecht zal komen
als ik doorbreek in mijn dromen naar het huis
waarheen ik alleen verlang mijn levensdagen
te slijten en niemand mij zal vragen of slechts
mij zal verwijten hard en wreed te zijn en grof
maar ter ruste zal leggen in een bloeiende hof.

Niet altijd zonlicht


Als de dag mij niet vertroost
zonlicht enkel mij verblindt
ook al heb ik steeds verpoost
waar ik normaal vermaak in vind.

Zoek rust ergens te vinden
ver van wereld en kabaal
zonder mij geheel te binden
aan noodzaak van dwang of moraal.

Dan wend ik tot sterren en maan
zoek duister als een gordijn
laat stil mijn verlangen gaan
om even mijzelf te zijn.

Élysée de libertée


Hoeveel kleuren zie ik
over velden zweven
als nevelen van fantasie
of langs hemelbogen
tussen wolken grijs als lood.

’s Morgens in rood ochtendgloren
kleurend wolken water
veld en bos waaierend over
wouden en heuvels door
straten over huizen.

Overdag kleurt zacht zonlicht
velden en wouden groen
geeft gele stranden langs
blauwe zee blanke duinen
en heldere horizon.

In avondschemer zie ik
rood dat vervaagt in duistere
schimmen overgaand naar
donker van nachten waarin
wij op Gods bescherming wachten.