Categorie: pinksteren

Op deze tweede pinksterdag
hoor ik de wind door de kruinen
wuiven op deze feestelijke dag
waarin de vogels rondbazuinen
dat aarde nog steeds is een paradijs
waar tussen het blad der vele bomen
een vrolijk lied klinkt als eerbewijs
aan Hem die in vuur en wind wil komen.

Genietend van warmte en zonneschijn
rondziend in de machtige natuur
in heel die schepping ben je dan zo klein
tussen al dat wonderlijk schoon zo puur
wie zal dan niet in zijn hart loven
de Schepper van dit schone feest
wat ons begrip ver gaat te boven
ons wordt gebracht, in wind, door de Geest.

Vogel in wind en vuur
Geest van louter leven
troost in elk levensuur
U die ons slechts
zekerheid kan geven.

Vlieg binnen in onze ziel
verlicht de duistere hoeken
waar over onze schaduw viel
wij niet meer wilden zoeken
doe ons Uw wil uit de doeken.

Als zachte streling
vernam ik een bries
om mij heen
het voelde als heling,
een liefdevolle hand
naar het scheen.

Warmte heeft mij doortrokken
als gloed van vreugdevuur
dat mij tot daden dwong
en zangen deed ontlokken
uit dank dat in dit vuur
ware zekerheid ontsprong.

En als een frisse regen
water gesprenkeld in mijn ziel
dat wind en vuur niet doofde
stortte Uzelf de zegen,
toen ik aan U voeten viel,
met Uw Geest die mij doet geloven.

Geef ons Uw Geest ons te verwarmen
een vuur van louter liefde en geluk
waarmee ieder mens elk zal omarmen
de wereld bevrijdt van angst en druk.

Uw Geest waarmee wij liefde tonen
aan elk levend wezen hier op aard
en ook aan hen die ons smalend honen
maar ook door Uw liefde zijn bewaard.

Laat Heer, het vuur hoog oplaaien
diep in ons hart en onze broze ziel
dat wij op aard Uw woord mogen zaaien
zodat een ieder eerbiedig voor U kniel.

Geef die Geest die wij niet verdienen
omdat wij U verwierpen op Golgotha
laat ons nu door die Geest U dienen
hoor ons door Uw woord in Uw gena

Redeloos zwalkt een schip,
over oceaan en zee.
In een ruwe kolkende wind
drijft het met de stromen mee.

Weerloos in natuurgeweld
in een mateloos gevaar.
Bedreigt door stormgeweld
en de lading is zo zwaar.

Door ware stuurmanskracht,
trotserend, weer en element,
vaart ’t schip door duistere nacht.

Wie deze krachten kent,
maar toch niet is bevreesd,
die heeft als roer de Heilige Geest

Een deken van warmte en gevoel
Omsluit de gehele schepping
Voor eensluidend saamhorig doel,
voegend zich tot één mening.

Als een krans van zonnestralen,
Een lichtgloed als een aureool.
Dat geen schepsel zal verdwalen,
of ergens doelloos in ‘t ronddool.

Een lichtkrans als een vuurgloed,
een vuur van hartstocht en eer,
dat niet geblust, door ’t kruisbloed,
tot helse kilte weder keer.

Er ligt een warme gloed om de aarde.
Warmte, voor mens, dier en plant.
Warmte, voor ieder van levenswaarde.
Liefde, alleen uit Gods gulle hand.

Zomaar op deze heerlijke pinksterdag
op mijn favoriete plekje bij de vijver
schrijf ik in de zon mijn gerijmd verslag
iedereen ziet dat ik overloop van ijver
tijdens dat druk gedoe zit ik te genieten
van het weelderig groen en bloemen
als daar zijn de azalea’s en de margrieten
genot te veel om allemaal op te noemen.

Op die middag van die mooie pinksterdag
daar op dat favoriete plekje bij de vijver
was het even of ik met andere ogen zag
naar alle onenigheid en vervelende na-ijver
tevreden keek ik naar de vissen in het water
hoorde overal vogels fluiten honderd uit
in de verte klonk hees eendengesnater
ik dacht; “Is dit ’t paradijs wat eens is verbruid?”

De zonnestralen verwarmden ons als vuur
alles leek op deze stralende dag een feest
een hervorming van al het leven in de natuur
als was alles aangeraakt en bezeten door de Geest.

Elke keer wil ik bij mijzelf beginnen
met verbeteren en vrede brengen Heer
maar dan voel ik de pijn vanbinnen
daar ook ik niet recht sta in Uw leer.

Heer, zend mij de Geest die U bezat
waarmee U de wereld kunt omspannen
liefde waar U het heelal mee omvat
de Liefdesgeest en kroon op Uw plannen.

De Geest door zachtmoedigheid geleid
om Uw woord op aard te verspreiden
die zorgt dat ieder mens zich verblijdt
als hij aan Uw wil zich kan wijden.

Geest die U naar de aarde hebt gezonden
in tongen van vuur en ongebluste vreugd
die de mens met de hemel heeft verbonden
en ons tot zingen toe heeft verheugd.

Laat die vlam een vuur ontsteken
zodat wij voelen die heilige gloed
waardoor wij met ontzag spreken
over de Geest die voor falen hoedt

Geest door Vaders Zoon gezonden
leer ons de liefde en het ware woord
dat wij onze vrienden onomwonden
kunnen tonen zo Hij wil dat het hoort

trooster van allen die terneergeslagen
nederig vragen om Vaders zorg
omdat zij dikwijls zware lasten dragen
sta voor hun verlichting borg

leid ons op onze lange levensreis
over het pad dat ons moet brengen
naar het einddoel, het paradijs,
waar leven in eeuwigheid zal lengen.

Er is een fakkel ontstoken
Verlicht het duister op aard
Heeft angst en twijfel gebroken
De hoop en liefde bewaard

Nu gaat dat licht over de aarde
Verwarmt een ieders hart
Dat Zijn gena aanvaarde
Die de dood heeft getart

Hij draagt het vuur van het geloof
En elk mens die Hem nooit griefde
Maar bij Hem aan de maaltijd schoof
Schenkt Hij de kracht der liefde.

Er is een fakkel ontstoken
Met zacht en helderlicht
Hij heeft de duisternis doorbroken
Op aard weer vrede gesticht

Dank dat U ons niet alleen hebt gelaten
ook nadat U op wolken werd gedragen
en wij bedroeft tezamen zaten
stuurde U Uw Geest om ons te schragen

U schonk ons die Geest, Uw heilig vuur,
zodat wij steeds van U zouden getuigen
bij vrolijk feest of droevig uur
en U alle lof en eer betuigen.

Wij danken U dat U in de doop
de geesteskracht wilt bezegelen
bevestig hiermee voor ons de hoop
dat U ons plek in de hemel wilt regelen.

Stuur ons Heer, als op de dag die wij herdenken
weer het vuur over heel uw wonder schone aard
dat Uw liefde en warme gloed blijft bewaard
die U ons in vertrouwen hebt willen schenken

Uw Geest weert de koude uit ons aards bestaan
en is de rots waar wij vaste voet vinden
Hij is steun die van onze schuld wil ontbinden
Hij helpt ons in liefde en vrede te bestaan

Stuur ons die Geest die enkel tot U kan leiden
voor ons baant het smalle pad dat U ons wees
dat pad wat ons voert naar ons zeker bevrijden

dan komen wij blij en opgewekt zonder vrees
laait in ons die warme gloed in vuur en vlam
dan zingen wij verheugd als dank aan het Lam.

Laat wind waaien waar het vruchten vindt
daar de zaden zaaien in goede grond
waar slechts oprechtheid daden bindt
en men reeds eeuwen de vrede vond

in het stille ruisen door boom en over veld
waar wij de wereld ook doorkruisen
wordt over de rust en liefde vertelt
die van kust tot kust de zee doet bruisen

deze bries raakt slechts onze hoofden
bijna onvoelbaar teder liefdevol aan
niet door onze daad maar door geloven
mogen wij in Zijn Geest eeuwig bestaan.

Zend, Heer, mij die begeleider
die naast mij is, dag en nacht,
laat mij Hem zien als bevrijder
mijn juk verlicht en last verzacht

leer mij door Hem verstaan
talen die de wereld spreekt
waardoor mijn hart zal opengaan
in gevoel dat hardheid breekt

geef de gloed die kou doet wijken
laat mij getuigen met vuur en vlam
wil mij de juiste woorden reiken
dat ik openlijk belijd over het Lam.