Anti-inferno


Ik wens niet te schrijven over ellende
over verdriet en verdoemenis
maar zie dagelijks bloemen bloeien
hoor vogelzang in bomen
geniet van al wat leven is

geen geesten zullen mij kwellen
er bestaat geen God die verdoemt
al laait het vuur in de hel
op aarde heerst ook liefde
en begrip, weet dat wel

ik voel de zonnewarmte
baad mijn zielsgeluk in maneschijn
bewonder de fonkeling der sterren
wil genietend op de schepping zijn
en wil niet somber kniezen

ook ik bewonder Dante’s komedie
hij was een dichter van groot formaat
al beschreef hij zware straffen
op ’t eind van zijn “Divina commedia”
beschreef hij hemelse tijd die komen gaat.

Apocalyps 4


Wanneer zal het laatste woord gesproken zijn
Wie zal het hier op aarde dan nog horen
Het woord als gebroken brood en vergoten wijn
Het woord eens gesproken door hemelkoren

Wie zal geloven dat het stil zal zijn over de aarde
Een wereld die verkrampt in barensnood
En die geen woord van liefde en gena bewaarde
Zich zelf dreef naar het kruis van de dood

Wie zal het laatste woord over deze aarde spreken
Getergd door onwil en door ongeloof
Door een volk dat van al Zijn paden is geweken
Voor al Zijn woorden van liefde doof.

Somberheid


Als wijde velden in nevel hullen
zeeën door donkere verten gaan
wouden in verduisterde lichtkrans
steden niet in daglicht staan.

Rivieren niet meer helder water
door dorstige landerijen voeren
groene weiden geel verdorren
in rietvelden gevaren loeren.

Horizon in rode vlammenzee
door verzengend hete luchtstroom
verstikkende rook adem beneemt
zon nog schijnt als ver fantoom.

Ziet men nog vaag wat is aangericht
en geen laatste sprank van hoop
waardoor men zich kan redden,
het eind van ’s wereld levensloop.

Inferno


Woorden zijn verborgen
in stilte van een wereld
die schreeuwt uit onmacht
verkrampt als in een wee
maar vindt geen redding

en hoog vliegen vogels
gewezen door hyena’s
in cirkelende vlucht
trekken hun plannen
door wolven gesmeed

geen man houdt zich staande
een vrouw vlucht in angst
een kind hoort men huilen
de held is gevallen
en het monster gromt.

Eind van alle oorlogen


Tanks rollen langs de grenzen
soldaten vallen tussen het puin
de aarde wordt gespleten
angst neemt zienderogen toe
raketten gieren door luchtruim
wanneer wordt de mens oorlogsmoe?

Vogels hebben luid gezongen
kinderen lachten en speelden blij
niemand had zorgen over morgen
vrijheid was duur verworven goed
geen mens dacht aan oorlog
waarom de vrede smoren in bloed?

Tanks rollen langs en over grenzen
soldaten sneuvelen tussen puin.

Ergens zal nooit meer oorlog wezen
als alles op aarde is verwoest.

Apocalyps


Heel in de verte klonk een bel
geluid dat nauwelijks doordrong
tot het geroezemoes van de wereld
en een klok sloeg twaalf.

Zacht werden woorden gezegd
woorden waar niemand naar luistert
verloren in wind en storm
een bel een klok die twaalf slaat.

Heftig breekt een donderbui los
met stortvloeden van water
bliksem die onverwacht toeslaat
geen bel geen klok slaat nog twaalf.

Apocalyps 3 met belofte

Als bliksem klieft de wolken
stormen vellen beuk en eik
oorlogen teisteren de volken
golven doorboren elke dijk

aarde links en rechts gaat scheuren
bergen overspoeld door stormgeweld
storten op het aards gebeuren
elke weerstand in de kiem geveld

nergens meer plek om te schuilen
geen berg zo hoog geen zee zo diep
moeders zullen als in Bethlehem huilen
als Eva die om Kaïn en Abel riep.

Ach, volk van God dat niet wil horen
uw Koning had u Zelf toch verlost
liet Zijn voeten en handen doorboren
maar u heeft het uw ziel gekost

alleen nog gena door Hem geboden
kan u redden van een ware zieledood
nog wil Hij u in Zijn hemelhuis noden
haast u dan de nood is zo groot.