In witregels van het leven
Staan dikwijls zo vele woorden
Met onzichtbare inkt geschreven
Over pijn of vreugde in veel akkoorden
Slechts in onze ogen staan de lijnen
Waarop geluidloos geschreven staat
En die de waarheid steeds beschijnen
Die aan ’t licht komt vroeg of laat
In die onzichtbare levenswoorden
Die steeds vragen om liefde en begrip
Van hen die tussen de regels hoorden
Nood van een mens tussen wal en schip
Ze staan zo duidelijk geschreven
Als men er aandacht voor heeft
Aandacht voor medemens in medeleven
Als men werkelijk om zijn naaste geeft.