Wat is een gedicht
Meer dan woorden
Geschreven met zwarte inkt
Op witte vellen papier
Gedachten die ontwaken
In slapeloze nachten
En niet het brein verlaten
Voor het ochtendlicht.
Gedachten die ontplooien
Tot lichte muziek
Die spreken als zachte klanken
Als wij in ’t zonlicht danken
Voor rust en leven
Voor bloemen en vogelzang
Na duister in het prille ochtendgloren
als stilte van de nacht nog hoorbaar klinkt
schuchter in naaldhout de eerste vogel zingt
geen menselijke verstoring is te horen
vormt zich als sluier de nevel over ’t veld
stil verhullend wat zich afspeelt op de heide
als verhelderend licht het zicht verspreidde
en ieder door het schouwspel staat versteld
als droom ziet men een roedel herten zweven
over lage nevels met hun machtige gewei,
ziet men de ruggen van de wilde zwijnen,
net één tapijt met fijne draad geweven
slechts hier en daar ontwaart men reeds de hei
wat gaat verloren als dit zou verdwijnen?
Er was geen schoner zicht over landerijen
Dan onder blauwe koepel tot de horizon
Bedekt met nevel beschenen door de zon
Aan d’ einder staan de molens in lange rijen
En op de rimpelloos spiegelende meren,
Bekleed aan de oevers met ruisend wuivend riet,
Waarin men weerspiegeling van vele bootjes ziet
Daar was ’t voor ieder eindeloos recreëren
En op het water aan d’ andere zijde
Zag men een eenzame visser in zijn boot
Die alle aandacht aan zijn dobber wijdde
Zijn ontspanning veel, zijn vangst niet bijster groot
Zo was heel de zomer daar een heerlijk toeven
Herinnering aan vakantie en niets hoeven.
Als ik door die hof mag lopen
tussen bloemen wonderschoon
over paden belegd met lopers
op mijn hoofd een gouden kroon.
Ja, dan zal ik in de hemel wezen
na een leven vol goedheid en plicht
na mijn dood ben ik gerezen
omdat ik zoveel goeds heb verricht.
Ach, hoe kon ik mij vergissen
daar ik niets dan dorheid zie
ik dacht over eigen lot te beslissen
maar waar is mijn glans mijn glorie
slechts zie ik een ruw houten kruis
en een schare bedelaren
geen gouden kroon bedekt een kruin
en moedeloos sta ik daar te staren.
Maar vanaf het kruis hoor ik een stem;
“Mijn kind blijf daar niet staan dromen,
door Mijn liefde en gena mag je hier komen”.
En ik wist, mijn paradijs is enkel bij Hem.
Wat anders dan een bloem zou ik je schenken
met kleuren zo teer en broos
en vragen of je hier aan wil denken
dat ik deze alleen voor jou uitkoos
hij ontsproot in mijn tuin in het voorjaar
en heeft mijn hart geraakt
met al zijn kleuren en vormen
is hij zo schoon en volmaakt
voorzichtig heb ik hem voor jou geplukt
deze wondermooie kleurrijke roos
houd hem stevig aan je borst gedrukt
en wees nou om die doorntjes ’s niet zo boos.
Hoe weer of tempratuur dit seizoen zal wezen
men zal bij het zien van deze schone bloem
niet tanen om macht eer rijkdom of roem
dat heeft reeds menig verliefd lentehart bewezen
bloem in de kleuren van liefde en hartstocht
uw vormen warm en zo verleidelijk schoon
ontsproot toch uit aarde zo eenvoudig gewoon
ik prijs de dag dat ik u ontwaren mocht
bloem zo wonderbaarlijk breekbaar en teer
zo sterk toch zelfverzekerd trots en bewust
in wanhoop kniel ik aanbiddend voor u neer
slechts als u mij uw hand reikt ben ik pas gerust
zolang heb ik u ten huwelijk willen vragen
met plezier u over de drempel te dragen.
Stil, er ruist een zachte wind door de kruinen
Stil, een roep van ver laat zich horen
Stil, hoor je de zee bruisen achter de duinen
Stil, luister naar dat een carillon in een toren
Ergens zingt een vogel in de bomen
Ergens klinkt een vrolijke kinderlach
Ergens zit een paartje op een bank te dromen
Ergens, zomaar op een mooie zomer dag.
Zie je komen
met witte wapperende manen
door goud beschenen
bedekkend vlakke velden
vertakken tussen bomen
hangen in brede straal
gedempt klinkt je stem door bossen
vertolkt in roep van edelhert
zacht geritsel in gekleurde bladeren
beluister ik beweging
van hermelijn marter en vossen
om je schoonheid
kan ik niet treurig zijn.
Gevoel tussen jou en mensen
vrijheid in wezen en beeld
waar paradijselijk schoon
belooft door kussen en liefde
met onverdeeld geluk.
In stralend blinken en glanzen
boven schepping van schone
bloemenpracht en fluweelzacht
ingelegd als in broos saffier
met gloed der eeuwen bedacht.
Met zachte weemoed in je ogen
verdrijvend aardse duisternis
leer ons te lachen om duizend
angsten en geef kracht door bewijs
dat schepping werkelijkheid is.
Leef mee
met mensen
die lachen
of huilen
Droom mee
op wolken
op vleugels gedragen
tot achter
de horizon
Reis mee
langs rivieren
over meren
over zeeën.
Wandel mee
over paden
door velden
door bossen.
Voel mee
geluk van
vrij zijn
en droom.
Wat was de dag weer mooi
Ik heb er van genoten
Van ’t nog groene veld
En van de herfsttooi
En ook van de vers geoogste noten
Dan was er ook zo nu en dan
Zonneschijn tussen het wolkendek
Hield ons het luchtruim in de ban
Tussen het grijs een lichte plek
En nu in d’ avond zie ik
aan de hemelkoepel bij toeren
de flonkerende sterren staan
en donkere wolkencontouren
in het licht der maan.
Als kleurloos beeld
verdeeld in enkel tinten
’t zij grijs of zwart
geen leven die ’t aanschouwt
’t is alleen een gebouw
van staal en binten
welk geen warmte behoudt
kleur het in met woorden
beschilderde gedachten
bespiegeling uit diepste ziel
verbind het staal
tussen de binten
met het kleurrijkst
levend materiaal.
Gezellig straks dacht ik
zo met een groepie dichters
een stuk of wat die versjesschrijven
laat ’t me nou een echte
hardstikke grote groep
professionele dichters wezen.
En daar zat ik dan tussen
als amateurtje!!!
Wandelend door onverlichte straten,
alleen licht uit etalages
of warm verlichte huiskamers
weerkaatst op natte wegdek
en in onverlichte vensters
is ’t alleen mijn eigen spiegelbeeld
gezelschap op eenzame gang
maar hoor in zijn voetstap
een echo van zachte stem
die mij wijst door donkere
onverlichte straten.
Zo U deze dag ontstak met stralende zonneschijn
laat ook dat licht zo schijnen in ons hart
ten teken dat U dagelijks bij ons zult zijn
ons beschermen wilt voor ellende, angst en smart.
Dat wij ook voelen in die warmte van de zon
die stralend aan de hemelkoepel staat
goedheid, liefde en gena van U als levensbron
en dat U zo ook op alle wegen met ons gaat.
