Stormen vliegen over
heftigheid in windkracht elf
rood en geel draait voor je ogen
daartussen blijf je te midden van cycloon
in magisch oog standvastig staan
als rotsblok in brandinggolven
tot storm en wind overgaan.
Als stormen zijn geweken
windkracht niet meer te voelen is
puinhopen van cycloon nog navertellen
hoeveel schoonheid hier eens is geweest
warmte en zon, zee weer vlakken
golven kabbelend ritme geeft
branding tot bedaren brengen
alsof laatste jaar niet leeft.
Heerlijk schijnt de zon
warmte doortintelt mij
dit wordt een dag om nooit te vergeten
stralend licht met vrolijke lach.
Snel in de kleren
naar buiten in de natuur
genieten van vogels die in bomen fluiten
op deze heerlijke dag in ’t vroege uur.
En buiten regen ik kletsnat,
dat water komt uit de wolken
waarboven de zon toch wel schijnt
en daaronder niet uit mijn hart verdwijnt.
Op late avond als de horizon kleurt
branding het strand rood overspoeld
alleen het ruisen van golven en zee
maakt dat je stilte nog dieper voelt
stijgt het genot van vredige dag
enkel nog het verlaten strand en een
eenzame wandelaar langs de golfslag
en een verliefd paartje tussen de duinen
verscholen liggend tussen het helmgras
nog laat zingt een vogel in hoge kruinen
warmte van tropische dag suddert nog na
zo dadelijk rijst tussen sterren de maan
romantiek dat vele eeuwen overleeft
ver buiten rumoer van de stad.
Was net van plan te stoppen
met schrijven achter mijn laptop
toen ik in het lamplicht
plots een schaduw zag
verwondering overviel mij
toen zo midden in de winter
een vlinder door mijn kamer vloog
een belofte voor het komend jaar
‘k weet niet of het goed is
maar ik laat hem vliegen hier
al is er dan geen voedsel
buiten is het ook niks voor dat dier.
Blaas het vlakke water golvend
kabbelend langs de oeverlijn
fluisterend door riethalmen
streel pluimen als satijn
laat wilgen zachtjes ruisen
wiegend met hun slanke blad
aan ranke lange twijgen
boven fris groen plompenblad
rimpelen de spiegelende wolken
als zeilen door het water gaan
boven vissen die het meer bevolken
uren zie ik dat rustig zittend aan.
Weer staat er een struik
met 1000den gele bloemetjes
midden in onze tuin
geen blaadje of groen
weer groter, rijker dan vorig jaar
en als d zon zou (zou) schijnen
wordt je bedwelmd
door de zoete geur
z’n naam even exotisch
als zijn bloempje en
de snelheid van z’n bloei
de Hamamelis
Gewoon de wonderschone
TOVERHAZELAAR.
