Dag: 26 juli 2020

Reflectie


Ondanks gerijpter leeftijd
heb ik soms mijzelf niet in de hand
zelfs veel ervaring ten spijt
ontbreekt mij nog wel overleg
of inzicht naar goed verstand

kan dan wel vele woorden schrijven
over verstandig handelen
of voorbeeld willen zijn voor anderen
toch zal het steeds een dilemma blijven
om het goede pad te bewandelen

ik zoek dan ook niet slechts naar buiten
maar ook innerlijk mijn rust en vree
zonder mij in mijzelf op te sluiten
vrijheid voor hart, ziel en lichaam
uiteindelijk kom ik daar het verste mee.

Platonisch


Lopend door de wereld
door tijd en eeuwigheid
in gedachten verzonken
van platonische zekerheid

geen vaste aarde zal dragen
wind nog wolkenband
dan waarheid en het visioen
van woord of gedachtebestand

onwaarheid brengt de kern
van eeuwigheid ten val
het aards bestaan bedrijgend
en zelfs de kosmos schaden zal

door tijd en eeuwigheid
gebonden aan de waarde
van waarheid en zekerheid
bevestigt het bestaan der aarde.

Perpetuum mobile zoektocht


In lijnen loop ik mijn weg
over deze aarde
zoekend de rechte baan
maar kom mijzelf dikwijls tegen
daar paden in cirkels gaan

volg mijn leven in hoeken
donker uit het licht
blijf stug in schaduw zoeken
naar zonneschijn en evenwicht

geen wegen lopen recht,
noch krom door vlakten of bergen
en langs de waterkant
kan niet de stroom verbergen
dat diepte energie bepaalt

ik loop mijn weg in lijnen
’t zij recht of krom
dwars door licht of duister
en volg de aarde zo het komt
maar lief energie van ’t water.

Openheid van zaken


Soms zet ik jaren van gedachten
in enkele gebrekkige zinnen
in hoop dat men ze begrijpt

zomaar soms wat losse woorden
geen specifieke filosofie
of diepzinnig bedoeld

zomaar om wat van me af te schrijven
mijn overtuiging open te geven
en mijn brein te ontlasten.

Gewoon dus,
om er maar zomaar
wat tegenaan te zeuren.

Onvergankelijk


Oneindig zo het universum strekt
ruimte tussen eindeloze einden
in reis die geen verwachting wekt
en tijden niet verblijden.

Een gang tussen sterrenstelsels
als in weergaloze ontreddering
waar geen limiet gesteld wordt
tussen vertrek en aankomst.

Daar zwevend als verloren wezen
een wereld zonder keus van baan
zo is daar een ster verrezen
en ook reeds eeuwen weer vergaan.

Zo blijft het universum leven
als zou het eeuwig bestaan
en tussen angst en hoop zweven
dat het eens als die ene ster zal vergaan.

Onterechte onzekerheid?


Hoe oud de wereld
zij draait steeds door
dagen blijven drijven
in gedachten aan nieuwe tijd
en toekomst die wacht.

De tijden geven aan
in het kleurrijk weten
als herfst met kou en storm
de zekerheid wil bieden
dat ‘t leven bloeien zal.

Wij leven bij de dagen
van blijdschap of verdriet
stellen vele vragen
maar verder zien wij niet
de toekomst

zal niet anders wezen.