Wil zijn in parken, tuinen
dwalen door velden of bossen
over vlakke landen
dan wel door bergen
zwerven langs zee.
Wil horen de vogels
bewonderen hoge bomen
genieten van bloemen
vlinders zien vliegen
bijen die nectar genieten.
Daar wil ik zijn
waar het leven bruist
lach boventoon viert
geluk wordt gedeeld
liefde gevierd.
Ergens klinken negen slagen
zon nadert de horizon
boomkruinen op nevel gedragen
nog beschenen door rode ballon.
In de verte klinken zachte tonen
van een eenzame klarinet
die rust van deze dag bekronen
als een vredig dankgebed.
Nagenietend in laatste zonnestralen
op het schemerig terras
laat ik mijn gedachten dwalen
hoe heerlijk ook deze dag weer was.
Hoe graag zou ik willen dichten
in klanken die zweven
op lucht of drijven op water
over velden en bossen
in ritmische tonen
als door een componist
geschreven op noten
wuivend als korenakkers
deinend als zee tot de horizon.
Dan ontvangen de echo
als lach van een kind
zuiver, ontspannen
misschien nog naïef
maar oprecht en eerlijk
vanuit pure natuur
door ruisende bossen
klinkend van verre
de roep, “Ik heb je zo lief”.
Glanzend ochtendlicht langs de horizon
frisse deken van dauw over weiden
golvend in schijn als stralen van zon
haar warmte voor de dag verbreiden.
Als zachte bries door wuivend riet
in fluisterstille akkoorden
het klein verdriet, wat dikwijls niemand ziet
maar alleen de bomen hoorden.
Weerkaatsend licht van ster en maan
weerschijnend op vlak water van plas
bruisen door stroomversnelling gaan
van een rivier die eerst zo rustig was.
Vrolijk springende ree op de heide
hert in het bos tussen bomen
vol capriolen als een lam in de weide
dan weer stil staan te dromen.
Een dag van leven en beleven
bij zon of wolk anders niet
en als de zon ondergaat in nevel
zing je nog zacht een lied.
Schilderij; Hans Versfelt
Ergens zijn nog die plaatsen,
ruimte van land, zee en lucht
zonnestralen van ’t water kaatsen
waarvoor men steden ontvlucht
plekken om te ontspannen
de geest weer vrijheid biedt
vertoeft zonder zorg of plannen
alleen ruime horizon ziet
plaats om tot jezelf te komen
alleen met water lucht en land
zonnend liggen dromen
ergens in duinen in het zand.
Klim over bergen
vaar over zeeën
trek van land tot land
kijk naar bloemen
kijk naar bomen
luister naar vogels
geniet van vissen
groei met seizoenen mee
bezoek de mensen
leef in geluk met dromen.
Schitterend zakt de zon
als rode bol achter de kim
de horizon, één rode gloed,
het nachtegaalconcert
begint in de kikkerpoel
terwijl andere geluiden dempen.
In de eik overstemt de ware
zijn boeren naamgenoten
over het reeds nevelig land
scheren nog lage zwaluwen
om in razende vaart insecten
rond enkele koeien weg te pikken.
Vanaf het nog broeierig terras
zit ik dromerig na te genieten
terwijl langzaam de zon verdwijnt
maan en sterren de hemel sieren
en als ik naar binnen ga
zingt nog de kikkerpoel en
wordt door de eik overstemd.
De jonge nacht ontsteekt de sterren
zachte broeierige wind steekt op
bij stemmig licht van kaarsen
bijgeschenen door helder maanlicht
proeven wij de sfeer van zoele avond
schoonheid van Afrikaanse binnenland
zacht weerschijnt het flakkerend licht
in fonkelende glazen wijn op tafel
onze handen verstrengelen zich
tijdens weinig woorden die wij spreken
alsof geluk opnieuw geboren wordt
terwijl de zon achter horizon is verzonken.
