Dag: 23 juni 2020

Je staat en staart
in stilte langs de mensen
die drommen om je heen
maar ziet geen gezichten
of vormen van ledematen
je staart slechts
in het niets

alleen zie jij die muur
die scheiding tussen alles
waardoor de wind
niet blazen kan, gesloten,
als een rots, onwrikbaar,
geef Hem een hand
Hij wil je door die massa

leiden over die rotsen heen.

Zo licht loop ik de weg voorbij
die mij toch duidelijk is gewezen
want U Heer laat mijn wegen vrij
dwang behoef ik niet te vrezen
U zet alleen een richtingbord
en zegt, daar is plaats voor jou
zeker dat je daar gelukkig wordt
dat beloof Ik, ga maar gauw.

Toch kies ik vaak een ander pad
een weg die ik beter niet kan gaan
wie weet is het glibberig en glad
en glijd ik daardoor bij U vandaan
een vaste route vind ik alleen
als U mij steunt bij moeite en twijfel
waar moet ik zonder U dan heen
of zonder woorden uit Uw bijbel.

Wie heeft niet gezien de grootheid
van de zegeningen iedere dag
het leven in al zijn schoonheid
elke keer ontmoet met blijde lach.

Wie zou niet genieten van het leven
als hij dagelijks de bloemen ziet
alle dingen ons ten dienste gegeven
dit alles verwoordend in een lied.

Als schepselen op Zijn rijke aarde,
klein en nietig zijn wij misschien,
vindt Hij ons van zo’n grote waarde
dat Hij ons in liefde dagelijks wil zien.

Al klinken onze beden nog zo iel
vanaf Zijn hoge troon wil Hij ze horen
en rust toevertrouwen aan de ziel
ondanks ontrouw ons met gena bekoren.

Steeds weer vragen wij in velerlei bede,
geluk voor mensen, rust voor de aarde.
Voor geluk tussen volkeren en vrede,
daar, waar conflict in oorlogen ontaarde.

Vragen God, Die hoog staat boven mensen,
te verhoren onze smeking en gebed.
Verwachten dat Hij zal vervullen de wensen,
die wij naar onze eisen hebben gezet.

Vrede, zo wij die kennen en verwachten,
zonder onrust, oorlogen en geweld.
Vrede, waarin wij vrij zijn te verkrachten,
het menselijk geluk, alleen om geld.

Toch wees Jezus ons zo duidelijk de vrede.
Dat, dat niet enkel aardse materie is.
Ook wees Hij ons heel duidelijk de rede,
waarom de aarde blijft in droefenis.

Schep eerst vrede in hart en geloof in God.
Toon uw liefde aan alle mensen.
Dit is het eerste en het tweede grote gebod.
Zo gij u daaraan houdt, vervul Ik alle wensen.

Als wij Uw zon niet meer zien Uw stem niet horen
niet willen weten van Uw liefde en gena
verzwijgen Uw hemelse beloften en woorden
niet antwoorden op Uw vragen als wij tot U gaan.

Heer wat betekende dan ons aardse leven
waarvoor hebben wij hier dan ooit bestaan
alsof wij alleen tot eigen eer en roem hier streven
gaat ons het lot van Uw schepping niet aan.

Niet Uw straf en wraak zal ons dan treffen
maar, Heer, enkel Uw droefheid en verdriet
omdat wij niet Uw goedheid wilden verheffen
in Uw schoon wereldomvattend liefdeslied.

Nog steeds staat een ster te schijnen
ergens boven een kleine stal
helder aan de hemel in donkere nacht
stil daar boven Efraïms velden
als een stille trouwe hemelwacht
strooiend zijn licht over kudden
nog steeds door herders bewaakt

het is niet die stal waar in die kribbe
een pas geboren jongetje lag
waarheen de herders werden geroepen
en uit het oosten wijzen kwamen
maar die ster wil ons nog herinneren
aan die gebeurtenissen van weleer
wijst ons op de goedheid van onze Heer.

Nu zo vele jaren zijn voorbij gegaan
en wij zo veel zelf hebben bereikt
blijven wij er niet meer stil bij staan
omdat alles ons zo onwaarschijnlijk lijkt.
In een stal wordt niemand meer geboren
ook niemand sterft meer aan een kruis
omdat wij de realiteit uit Afrika niet horen.