Dag: 22 juni 2020

Overal heeft God Zijn tijd gesteld
voor elke daad van liefde of vrede
voor alles heeft Hij de dagen geteld
en voor alles heeft Hij Zijn rede.

Hij zal de dag van uw geboorte bepalen
lengte der tijd dat u op zal groeien
geen dag zal Hij van uw leven halen
op Zijn tijd zullen Zijn gunsten vloeien.

Door geen zorg kunt u uw tijd verlengen
Hijzelf heeft uw levensduur bepaald
al zult u vele offers en giften brengen
geen schatting die Gods tijd betaald.

God stelt Zelf al Zijn tijden voor u vast
Zijn grootheid wil voor ieder het goede
voor niemand is Zijn tijd een aardse last
ieder draagt Hij als kind in Zijn hoede.

In Gods tijd ligt het geheim verborgen
die bepaalt het bestaan van deze aard
mensen maak u daarover geen zorgen
uw levenstijd is in Zijn hand goed bewaard.

Vijandschap op deze wereld.
Eenzaamheid en veel verdriet.
Is dat het lot der mensen ?
Is er niemand, die deze ellende ziet ?
Is er geen hoop, geen uitzicht?
Geen heil waarin men vrede vindt ?
Een plek waarheen men zijn schrede richt,
met het argeloos vertrouwen van een kind.
Is er niemand, die onze zorgen deelt ?
Leeft ieder enkel voor zichzelf ?
Zonder, dat zijn naaste iets voor hem is ?
Is de hemelboog enkel een gewelf,
die bedekt, de ellende en droefenis ?
Gaan we enkel onze eigen paden,
zonder naar elkaar om te zien ?
Prijzend, enkel onze eigen daden,
of naar anderen te luisteren, misschien.
Luisterend naar eigen woorden,
leggen anderen het zwijgen op.
Doen, alsof we geen mensen hoorden,
laten vrienden zitten met een strop.
Denken we dat we ooit vrede stichten ?
Met verstand op nul, en de ogen dicht.
Zonder aandacht aan iemands noden richten.
Alle aandacht slechts op onszelf gericht.
Geen geloof, of normen en waarden.
Die ons door Gods woord zijn gebracht.
Enkel in hebzuchtigheid ontaarden,
met een geweten, als de nacht!!!

Even rust bij luisteren naar de bomen
of naar ruisen der zee achter de duin
vleugslag van vogels over bomenkruin
gewoon in rustige stilte wat dromen

zwijgend woord dat de aard eens vulde
in vredige golven van liefde en geluk
waar mens en natuur elkaar zonder druk
in norm en waarde gelijkwaardig duldde

in vol besef uit eerbied tot God
en groot ontzag voor heel Zijn schepping
waar reeds door ons zoveel kapot ging
mogen wij nog danken voor heilrijk lot

want in de rust geeft Hij ons weer kracht
om van dagelijkse plichten aan te sterken
ook van huis wil Hij ons in Zijn kerken
laten vertellen van Zijn Liefde en macht.

Twee wegen lopen naast elkaar,
in één en dezelfde richting
als een onafscheidelijk paar
dat overal samen opging.

Er lopen twee wegen parallel,
net of ze dezelfde kant opgaan.
Als je goed kijkt zie je wel,
dat bij beide andere borden staan.

Twee wegen lopen niet ver van elkaar.
Je kunt overstappen van één op ander.
Is de juiste overstap toch te zwaar,
dan reiken we de hand naar elkander.

Die twee wegen zijn op het oog,
bijna aan elkaar identiek te noemen.
Toch eindigt de één in een regenboog
De ander kan zijn daden niet roemen.

Beide wegen lopen naar dezelfde kant.
Toch eindigt één in moeras en hel,
de ander loopt door naar eeuwig land.
Welk te kiezen weten wijzelf wel.

Op beide wegen worden we begeleid.
De ene gids leidt ons naar ’t gevang.
Door de andere Gids worden we bevrijd,
naar vreugd en liefde, eeuwig lang.

Zoveel problemen die mij in beslag nemen.
Maar veel te weinig denk ik aan U.

Zoveel zaken die mij steeds weer raken.
Maar veel te weinig denk ik aan U.

Zoveel werk heb ik steeds te verwerken.
Maar veel te weinig denk ik aan U.

Zoveel zorgen heb ik iedere dag vanaf de morgen
Maar veel te weinig denk ik aan U.

Zoveel vragen die me dagelijks weer belagen.
Maar veel te weinig denk ik aan U.

Zoveel zegen heb ik iedere dag weer gekregen.
Maar nóg steeds dacht ik niet aan U.

Zoveel dagen hebt U mijn in liefde gedragen.
Zo dikwijls was U mij tot steun en heil.
Toen is eindelijk bij mij ’t besef gaan dagen
dat ik enkel leven mag in Uw welbehagen.

Geef de tijd de ruimte
en ruimte aan de tijd

ademen en leven
leven zonder ademnood

genieten van warmte en zon
droom onder maan en sterren

wees deel van de natuur
geniet ook van jezelf

niet leef en laten leven
geef ieders leven zin.

Heer, ik heb gestreden,
voor Uw aarde, voor Uw kerk.
Steeds weer heb ik gebeden;
“Heer, maak toch mijn woorden sterk !”.

Zonder resultaat zijn mijn woorden,
‘k voel mij vaak zo eenzaam staan.
‘k bid U dat ze mij toch hoorden,
Dat ze niet vruchteloos verder gaan.

Duizend malen zijn Uw woorden,
door Uw knechten reeds gemeld.
Duizend malen zijn de akkoorden,
van Uw liefde reeds verteld.

Zo de mensen nu niet hoorden,
die duizenden malen werden gezegd,
schrijf nóg duizend maal de woorden,
hen duizenden malen uitgelegd.

Schreeuw uit ! Je zorgen.
Maar, bid om verlichting.
Schreeuw uit ! Je angsten.
Maar, bid om moed.
Schreeuw uit ! Je noden.
Maar, bid om bijstand.
Schreeuw uit ! Je pijnen.
Maar, bid om verzachting.
Schreeuw uit ! Je ellende.
Maar, bid om inzicht.
Schreeuw uit ! Je onmacht.
Maar, bid om wijsheid.

Schreeuw uit !
Maar ……….., bid -in stilte- om rust in je hart!

Schreeuw uit !
Roep, de noden van de daken.
Schreeuw uit !
Roep, de ellende door de straten.
Schreeuw uit !
Roep, het onbegrip door de steden.
Schreeuw uit !
Roep, de wanhoop door de wereld.
Schreeuw uit !
Roep, al het verdriet naar de hemel.

Schreeuw uit !
Maar …………., bid -in stilte- om vrede in je ziel!