Zoekend door lanen
waar gewortelde schaduwen
mij nastaren door
half maanverlicht duister
of paden waar geulen gaan
vind ik noch mijzelf
noch anderen
die doelen vinden
of kennen de weg
waar we veilig zijn
houden de onzekerheden vast
waar wij zo dikwijls
elkaar naar toe leiden
om uiteindelijk te vinden
het smalle pad
dat naar huis leidt.
Dag: 19 juni 2020
Uit eerbied voor Uw naam
Als wij ’s morgens door de zon ontmoet
mogen ontwaken in een nieuwe dag
opnieuw door Uw stralend licht begroet
waarin een ieder weer U loven mag.
Heer dan kan ons hart enkel zingen
uit dankbaarheid voor Uw grote gena
en bewondering voor alle mooie dingen
die ook ik dagelijks rondom gade sla.
Zie de dieren en de bloemen in het veld
het teerste plantje tot de hoogste bomen
Heer, Gij hebt hen geschapen en geteld
allen wilt Gij Uw liefde toe doen komen.
Heer hoe zullen wij als kleine mensen
Uw schone schepping bewonderen saam
Uw schepping die voldoet aan alle wensen
dan knielen wij uit eerbied voor Uw naam.
Rondom ons
Geloof is niet enkel te zíén
in Zijn wonderen alleen,
maar óók te hóren
in alle schone klanken
om ons heen.
Ondanks mijn weerspannigheid
Dus daarom kon ik niet dragen
het lijden dat U bracht aan het kruis
verborg steeds mijn diepste vragen
te gaan de rechte weg naar Uw huis.
Steeds wilde ik zelf mijn lasten dragen
over het door mijzelf gekozen pad
wilde mij door U niet laten schragen
omdat ik dacht dat ik zelf de kennis had.
Zo ging ik mijn weg onder klagen
dat niemand ooit mijn zorgen zag
en zelf mijn kruis moest dragen
terwijl bij mijzelf de oorzaak lag.
En toen ik bijna bezweek op dat pad
hebt U van mijn schouder de last genomen
en hebt in mijn ellende mijn hand gevat,
zo Heer, ben ik veilig thuis gekomen.
Met welk recht mogen we op deze aarde wonen
Hoe zou een wereld zo vol schoonheid
door mensenhand gemaakt kunnen zijn
zo schoon volmaakt in harmonie geleid
met alle details groot of juist ragfijn.
Zou die schoonheid tot ontplooiing komen
als wondere oase van zo’n kleur en rust
in vormen van bloemen, planten en bomen
als niet het zonlicht hen tot leven kust?
Slechts verwondering kan ons treffen
bij aanschouwen van al dat schoon
moeten wij ons hart in dank verheffen
Hem lofzingend op eerbiedige toon
Hoe ontzaglijk groot moet Hij wel zijn
die heel deze kosmos geschapen heeft
en leed voor ons zoveel smaad en pijn
maar ons toch nog Zijn schepping geeft.
Machtsverhouding en verschil van wijsheid
Verwondering is geen kwestie van verstand
maar de aanvaarding
van het dagelijkse wonder
en de schoonheid hiervan om ons heen.
Inderdaad zou je denken dat mensen
meer kunnen dan God
God schiep de hemel en de aarde
en alles wat er op, er in en er boven is
in zes dagen.
En de mens …………,
kan dit alles in een dag vernietigen !