Idylles


Worstel met de vraag,
waar al mijn dromen zijn gebleven
ze moeten toch ergens zijn in ’t leven
al dromend zoek ik ze zo graag

ergens loopt toch dat pad
waarover ik vroeger liep
nog voor mij de werkelijkheid riep
en ik geen besef van dromen had

hoe roze waren mijn paden gekleurd
zweefden kastelen in wolken
konden slechts zij het vertolken
nog voor mijn droom
met waarheid was besmeurd.