Een fluitje van een cent


Fluitend loop ik vrolijk door het morgenlicht
geen zorgen van deze dag nog dragen
wil ook niet om moeilijkheden vragen
maar alleen nog denken aan een nieuw gedicht

zomaar een liedje om vrolijk op te fluiten
waar iedereen vrolijk van wordt en om lacht
dat door de wereld klinkt hard of dan weer zacht
men op danst binnen dan wel ergens buiten

misschien lijkt dan alles veel minder troosteloos
komt zelfs de zon veel vaker door de wolken
en staan gezichten niet meer zo zuur of boos

zullen we eindelijk eens vriendschap vertolken
letten we wie-weet niet meer zo op de duiten
lopen door de straat weer vrolijk te fluiten.

Alleen voor mijn muze

Met welke woorden zal ik mijn muze voeden
Waarmee is haar schoonheid ten volle uitgebeeld
En kan ik haar tegen droefenis behoeden
Haar temperament en ijdelheid gestreeld

Ik wil haar stralende lach voor mij steeds winnen
Haar melodieuze zang in ritme en rijm
En dag en nacht wil ik haar vurig beminnen
Van heel mijn liefde voor haar maak ik geen geheim

Eens zal ik heel de nacht met mijn muze dansen
Het leven vieren met vrolijke zang en lach
Geen mens komt tussen ons of krijgt de kansen
Ik geef haar nooit gewonnen zonder stoot of slag

Nee, van mijn muze laat ik mij nooit scheiden
Voor haar behoud blijf ik mijn leven lang strijden