Zacht klinken eerste schuchtere tonen
in het nog dorre doodse kale hout
teken dat er toch nog vogels wonen
in het kille verstilde winters woud.
In de vlierstruik slaat de vink zijn kwinkslag
iele triller van winterkoning in kreupelhout
hoog in de beuk maakt de mees zijn gewag
en de houtduif koert zo nu en dan als heraut.
Zou het er dan nu eindelijk van komen
van die zo lang verwachte warme tijd
waar zonaanbidders steeds van dromen
komt er eindelijk een eind aan die ijstijd?
Mijn dromen gaan over meren
verder dan schepen kunnen gaan
valt mijn hartstocht niet te keren
tot aan de horizon van mijn bestaan
zweven wil ik over bergen en dalen
stil genieten van een vergezicht
zelf mijn vrijheid te bepalen
dat mijn levensdoel verlicht
met de duizenden vogels zingen
in bossen en bomen her en der
van het geluk en nog zoveel dingen
van mijn liefde niet eens zo ver
warmen in zonnestralen aan het strand
luisteren naar het verhaal der golven
over gebeurtenissen in een heel ver land
zo kan ik onder geluk worden bedolven.
