Het masker dat we dragen verbergt ‘t ware zijn
Maskeert de leugen en ellende en verdriet
De angst en pijn daarachter ziet de wereld niet
En houden we ons groot we zijn toch maar zo klein
Geen mens mag van onze zorg en lijden weten
Een ieder is koning op eigen terrein en huis
Draagt onder mantel van weelde zijn eigen kruis
En zou liefst elke avond de dag vergeten
Maar speel telkens weer de clown en draag je masker
De wereld kent immers al verdriet genoeg
Verschuil je achter vrolijk lachend raster
Speel de clown die ieder leed in stilte verdroeg
In de spiegel zie je eens je echte gezicht
Hoe jij dat ervaart is enkel ‘t ware gewicht.