Niet altijd was mijn pad
de wens door mij gekozen
of ging, door ik weet niet wat,
over geurige rode rozen
menig doorn boorde in mijn voet
en kleurde de aarde
met mijn rode bloed
wat ik herinnerend bewaarde.
Niet altijd ging mijn pad
door vlakke groene weiden
met hemel helder of mat
zonnegloed aan alle zijden,
ook over bergen, door dalen
rivieren of woestijn,
zware inspanning of falen
lagen op mijn levenslijn.
Het is niet altijd makkelijk wandelen op het pad.
Obstakels kom je tegen, maar er is geloof, hoop en liefde die ons een duwtje geeft.
Een mooi gedicht Egbert Jan.
Dank voor je fijne instemmende compliment Hilly