Er stond een steen
Hij wenkte naar mij
En vroeg mij nader te treden
Maar ik ben door gelopen
Hij bleef daar staan
Op die zelfde plaats
Roerloos en stil
Zo een steen betaamt
Toch keek ik nog een paar maal om
En zag dat hij bleef wenken
‘k Heb beleeft terug gewuifd
En besloot toch even verder te gaan
Maar blijf steeds aan hem denken
Die stijve statische steen
Hoe lang nog zal hij naar mij wenken?
Die steen, ja bijzonder is het wel Egbert Jan.
Toch maar verder lopen denk in…
Ja, och ja, vandaag of morgen kom je hem toch weer tegen.
Weer dank voor reactie Hilly.