Gedachten over ideaal


Laat mijn woorden de steunen zijn
waarop jouw wankel hart kan rusten
jouw geest zijn evenwicht hervindt
en richting voor je eenzaam zwalken
om te komen in vreedzaam huis.

Mijn gedachten zullen roepend zijn
als verdwaald zonder jou in woestijn
gelijk schaduwen zonder vaste vorm
zoals sluiers nevel in ochtendstond
over velden zicht beletten.

Laat dan gedachten en woorden
handen zijn waarmee ik wil boetseren
jouw gelaat en lichaam zo ik je zie
door licht omgeven in pracht en praal
en niet eenzaam maar wij samen.