Door lanen en door bossen
onder groene lover door
strijkt wind als over snaren
zachte muziek in gehoor
door ’t riet blaast ’t zacht
als door duizenden orgelpijpen
een verhaal van dag en nacht.
Klanken gaan als golven op en neer
van deinend kabbelen tot branding
verheffen emotie keer op keer
dalen weer af als zachte landing
met een glimlach hoort hij het aan
met vrede die in ’t hart hem raken
blijft zo nu dan glimlachend staan
hier is weer een compositie te maken.
Ik droom van wuivend riet en ruisend lover
van rimp’lend water over ‘t blauwe meer
egaal azuren strakke lucht daarover
geheel dat ademt vredig atmosfeer.
Ik droom een aarde vol geluk en liefde
een aarde zo schoon als eens het paradijs
een aarde waar geen mens elkaar ooit griefde
geen strijd maar eeuwig samen op reis.
Die aarde zou als de hemel wezen
nooit meer oorlog angst, pijn of dood
nooit agressie of verdrukking vrezen,
uitbuiting, discriminatie of hongersnood.
Op zo’n aarde zullen wij allen vrienden zijn
wordt niet gekeken of groot zijn of klein.
