Dag: 5 augustus 2016

Hypocriet weergedrag

14-strandwassenaar
Wie denkt aan het mooie weer
die denkt alleen in zonneschijn
aan bakken op een blakend strand
waar je de rug verbrand.

Wat was het heerlijk weer vandaag
zelden heb ik er zó van genoten
al was men niet blij in Utrecht of Den Haag
´t heeft heerlijk geregend én…. gegoten.

Vanmorgen hoorde ik het plenzen al
en het scheen veel langer duister
´t kletterde tegen de ruit als een waterval
dat klonk beter als wat miezerig gefluister.

Iedereen wil bakken in het hete zand
verbranden, heus ik ben geen zonnehater
gun elk mooi weer op ´t warme strand
maar wat maakt ´t nou uit?!!

Iedereen springt toch weer in ´t natte water!

Alzheimer

knuffelen
Verten lachen toekomst dichterbij
en tijden verdwijnen in luchtledig
verleden door gaten zo zwart
als nacht zonder kennis of weten.

Rumoer verstomt tot weeïg zwijgen
lachen stort zijn tranen uit en spreken
vraagt om stille aandacht luisteren
onwezenlijkheid in klanken.

Waar mensen waren die verzorgen
zijn nu wezens angstaanjagend vreemd
in ruimten klein als cellen tussen muren
en leven slechts vandaag tot morgen.

Dolen

Een mens weerbarstig en opstandig
weigerend die toegestoken hand
slechts lopend eigen paden
blind als een dier zonder verstand
zal zelf nooit de juiste paden vinden

een hart moe van het zoeken
berustend in het levenslot
tot stervens toe bedroefd
het kan die weg zo moeilijk vinden
gewezen door een tere stem

een ziel verward en droevig
ziet niet waar het heen zal gaan
maar vat de hand aan hem gegeven
gevoerd op het smalle pad ten leven
in overgave en vertrouwen.

Harp in de bergen


Zacht als strelende wind
waait muziek door bergen
als hinde van top naar top
kruidig als alpenweide
zweeft ze door dalen
vermengd met ritme
van vriendelijke stromen
gebracht door schoon silhouet
klinken de akkoorden
als ritme in woorden
van een volmaakt sonnet.

Zwevende muze

Laat je gedachten zweven
op tonen van welluidende muziek
vingers die dansen over toetsen
als vleugels die glijden op thermiek
van stuwende en stijgende klanken

scheer als een zwaluw door ’t zwerk
zwenkend zwierend in de compositie
en het ritme van de wind
gehoord in de snaren van de bomen
drijvend op genieten van het geluk

schrijf op heerlijke muziek
van orkest of van solist
voel de trillingen van het wonder
laat je dragen door schone poëzie
in stil tevreden van genot.

Weense wals

Niets bekoort meer dan te schrijven onder genot
en het bruisend zwieren van het “Wienerblut”
in cirkelende driekwartsmaat zoals het moet
gedachten muzikaal gericht op luistergenot

als waaiers draaien danseressen in het rond
in zalen die getuigen van oude glorie
van keizers, koningen, vorsten en victorie
in paleizen waar men pracht en gratie vond

de dichter schrijft op klanken die zijn gebleven
ziet ook nog het schouwspel voor zijn geestesoog
als de tijd dat men in adelstand nog verheven

na elke wals voor begeleidend partner boog
nog bewondert menigeen de maestro componist
die in zijn tijd nog niet van zoveel roem wist.