Filosofen zijn mensen
die de antwoorden uitleggen
die nog gegeven moeten worden
op vragen die nog niet gesteld zijn.
Filosofen zijn mensen
die de antwoorden uitleggen
die nog gegeven moeten worden
op vragen die nog niet gesteld zijn.
Traag sluit de dag haar ogen
warm nog de zomeravond
nasudderend op mijn terras
waarop ik kijk naar zacht vervagen
van horizon en lijnenspel.
En als ik stil de sterren tel,
die overtreffen alle vragen
over wat eens de aarde was
nog voor de mens bestond
tijd ver buiten ons vermogen.
Over stranden heb ik gezworven
door nat zompig zand
waarin mijn voeten vast zijn gezogen
op de rand van water en land.
Struikelend over wrakhout
en lege schelpen
uit een rijk verleden tijd
op de lijn van de branding.
En aan de horizon het dovend licht
woorden met zout doordrenkt
vertroebeld zicht door stuivend zand
op de scheiding van water en land.
Ergens bloeien mijn ideeën
tussen gras en struiken
in openlucht onder zon
of in regenbuien.
Ergens in tuin of park
of zomaar in het open veld
tussen ’t riet aan waterkant
onder bomen of hagen.
Ergens wachten mijn ideeën
en stille dromen
op mooie dagen
dat ze uit zullen komen.
Als alles anders is
dan wij denken,
wordt het dan geen tijd
dat wij anders worden?
Vogels leven niet voor sterven
vissen zwemmen niet met de dood
alles leeft voor genieten
voor lieven tussen man en vrouw
spel in het vel der aarde
genietend overstelpend groen
kleuren bomen of de velden
naar de wil die ’t heeft bedacht
onderworpen aan zijn kosmos
in een ruimte schier bodemloos
scheppen wij slechts onze diepte
zien zelf niet meer over de rand.
Is het waar
dat míjn rechten
onderhouden dienen te worden
door plichten
van ieder ander ?
Niet de woorden die ik dicht,
’t zijn er te veel,
vertellen het verhaal
noch het geluid van een voetstap,
die een dorre tak breekt,
in zelfde ritme zijn weg vervolgt
ook niet de hoorbare zucht
die het verlangen toont
maar de stiltes daar rondom
geven de werkelijke inhoud.
Wat zijn dromen meer dan een schim
passerend in duistere nacht
tot aan ochtendgloren langs de kim.
Wat zijn illusies meer dan dromen
niets dan draaikolken in de wind
wanen en verlangens die van verre komen.
Wat zijn filosofieën anders dan gedachten
niets dan vluchtige wisselvalligheid
dagdromen die op de nachten wachten.
Wat is hoop anders dan verlangen
naar de uitkomst van de droom
die illusie in waarheid doet vervangen.
Wat is filosofie anders dan de som
van illusie en droom in hoop samen
wachten door nachten tot de vrede komt.
Discussie is geen gespreksvorm.
Het is; zoeken naar ruzie,
eigenwil doordrukken,
een ander overtuigen van zijn/haar domheid,
en jezelf op een voetstuk plaatsen.
Als mijn gedachten
loop ik rond
in kringen
achter het beeld
dat ik heb geschapen
van jou
al zoek ik rechte lijnen
wat krom is
buigt mijn brein niet recht
daarom loop ik over paden
waarover ik waarheid zoek
in hoop op zegen.
De dag begint met zon
belooft zo veel
een azuren blauwe lucht
met melkwitte wolken
een zachte bries
door kleurrijk lover
de dag eindigt
in purpergloed
beïnvloedt
mensenleven.
Hoor in donkerste duister
van schaduwende holen
achter mij
schuifelend schuren
van zoet gefooisde stemmen
gesproken door
gladde gespleten
tussen naaldscherpe
holle spuitende
tanden
Leunend over een brug
starend naar het water
zie ik in oneindig blauw
de witte schapenwolken
hoog boven en toch onder
drijven in reflectie.
Zoals ergens ’t universum
spiegeling weerkaats
van iedere zon
en als op die brug
de ruimte vangt
in projectie.
Nog hoor ik kleine zangers
in de hoge eiken
verscholen tussen jonge groen
ergens achter in mijn tuin
de houtduif ritmisch koeren.
Nog zie ik de kieviet
buitelen door de lucht
luid zijn naam scanderend
boven fris groene weide
de mauwende buizerd gaan.
Nog voel ik zonnestralen
loomheid van een zomerdag,
zie bloemenweelde in perken
snuif geur van rode roos
al wandelend door parken.
Nu denk ik nog mijmerend
aan die verleden tijd,
in herfst die in kleuren
zich aan toekomst wijdt
voor nieuw levensgebeuren.