Dag: 26 juli 2016

Heer als ik U in mijn nabijheid weet
en voel Uw zachte hand op mij
Uw stem die zegt dat U mij nooit vergeet
waarom voel ik mij dan niet blij?
Waarom vult dan een erge pijn
mijn hart, mijn ziel en heel mijn lijf
terwijl ik toch graag bij U wil zijn
Uw grote liefde staat toch buiten kijf.

Maar mijn tranen gaan in grote stromen
toch ben ik reeds lang volwassen man
zijn het de herinneringen die komen
van mijn zonden die ik niet keren kan?
Wijs mij toch die schaarse momenten
dat ik aan U in blijdschap denken mag
wil die vreugd in mijn geheugen prenten
zodat ik verder leef met een blijde lach

Ik wil mijn handen spreiden
voor Uw aangezicht
als U Uw zegeningen
tot  mij richt.

Zie wat ik U kan bieden
niets heb ik van mijzelf Heer
vul dan mijn lege handen
met woorden uit Uw leer.

Geef mij oren om te luisteren
en ogen om te zien
een ziel om te begrijpen
zodat ik Uw wil kan doorzien.

Geef mij vaste wil U te volgen
op heel mijn levenspad
ook door moeiten en zorgen
U Heer hebt ook mij steeds

lief  gehad.

Laat mij, Heer, dat kleine boompje zijn
dat staat daar aan de kant van de weg
dat ik van mijn geringe oogst straks
toch goede vruchten aan Uw voeten leg.

Ach leer mij dat ik niet vele vruchten
hoef te dragen om U welgevallig te zijn
maar slechts die kleine bessen die voegen
de aromatische smaak aan Uw wijn.

Maar als ik zelf een vrucht moet wezen
uit Uw rijke gaarden met volle ranken
laat mij dan als vrucht van Uw rank
voor volheid van smaak U mogen danken.

Voed ons met het  eeuwig graan
dat U Uw volk wilt schenken
zodat zij in Uw voetspoor gaan
telkens Uw goedheid gedenken

Geef ons drinken uit die bron
die U uit een rots deed vloeien
die ons laaft onder de hete zon
bloemen in de woestijn doet bloeien

laat ons drinken van de wijn
dat wij niet omkomen van dorst
tot wij eeuwig bij U zullen zijn
onze Heil en Levensvorst

U hebt in heel Uw leven
bij alles wat U deed op aard
ons het goede voorbeeld gegeven
helaas hebben wij zo weinig bewaard.

Leer ons bidden Heer
voor een geweldloos leven
waarin wij ter Uwer eer
onze medemens vergeven

leer ons onze fouten zien
dat wij ons niet beter achten
en beschuldigen misschien
hen van wie wij anders verwachten

ieder mens heeft U  geschapen
individueel en naar Uw beeld
U gaf ons, ons eigen wapen
door Uw gaven rijk bedeeld

leer ons met die gaven strijden
voor Uw gemeente en kerk
in gebed ons voorbereiden
dan staan wij gezamenlijk sterk.

O Heer, zie mijn zwakheid, mijn zorgen.
Mijn handelen tegen eigen wil.
Mijn afgunst, in stilte verborgen.
Mijn onvermogen, te doen naar Uw wil.

U hebt ons vanaf de berg opgedragen,
te verspreiden, het licht van Uw woord.
De zorg voor onze medemens te dragen.
Uw Vaders wet te volgen zo ’t hoort.

U hebt ons genood U te volgen.
Uw voorbeeld als richtlijn op aard.
En wees ons ook de gevolgen.
Wie Uw woord niet in eerbied bewaart.

Toch stellen wij uit tot morgen,
Uw wil die wij vandaag kunnen doen.
En maken ons ook geen zorgen,
dat kunnen we altijd láter nog doen.

Maar, Heer, wie telt de dagen,
dat wij in staat nog zijn,
Uw Vaders wil te dragen,
hoelang wij nog op aarde zijn.

O Heer, laat ons vandaag nog zorgen,
trachten te leven naar Uw wet.
Zodat we dan niet morgen,
op “het verkeerde been” worden gezet.

Mogen wij in Uw liefde verder gaan,
zonder zorgen over eigen goed,
zodat wij niet alleen komen staan,
als U ons morgen niet ontwaken doet.

Laat in mijn hart slechts vrede heersen

liefde gegeven door Uw woord

wil mij maken aan U gelijk

zacht en vriendelijk

zo het hoort.

Geef mij Heer, in Uw ontferming,

liefde en lankmoedigheid

in mijn doen en daden

van druk en last

bevrijd.

Wil bij twijfel en wankel mij schragen

en geef mij moed en zekerheid

dat U mij steeds wilt dragen

naar Uw heerlijkheid

tot aan mijn einde

de weg door U bereid.

Licht dat tot over de horizon schijnt
en grenzen doet vervagen
overal warmte en liefde brengt
gunst waar wij niet om hoeven vragen.

Stem die achter de horizon klinkt
ons steeds noodt te komen
smekend oproept tot volgen
moedig voorwaarts zonder schromen.

Hand die ons leidt over de horizon
geef ons dat vast vertrouwen
dat U altijd aan onze zij zult zijn
de steun waarop wij kunnen bouwen.

Ik zoek de grond
waarop U veilig stelt
mijn voet te plaatsen
op Uw wegen.

Schraag mij
dat ik niet zijdelings
in moeras verzink
houd U mij tegen.

Wijs mij de richting
naar Uw stad
gebouwd
voor eeuwig leven.

En word de weg
mij te lang
geef mij de kracht
niet op te geven.

Ploeg mijn leven als de aarde
van woest dor onontgonnen land
trek de voren in rechte lijnen
voor het zaad er wordt geplant.

Laat de regen rijkelijk stromen
op droge dorstende grond
als het zaad tot kiemen is gekomen
op de plek waar het zijn ruste vond

Beschijn met warmte wat is gegroeid
op rijk bewerkt, doormestte aarde
zodat Uw tuin overvloedig bloeit
geef mij dit jaar Uw volle waarde

Staande aan begin van een nieuw jaar
klinken onze beden tot U heviger,
Heer maak ons Uw beloften waar
vat onze handen naar U steviger
laat ons niet dwalen door komende tijd
bereidt voor onze voeten het pad
dat slechts enkel naar Uw hemel leidt
houdt ook dit jaar ons in Uw ban gevat.

Houd onze tijden in Uw hand
zoals U reeds zolang hebt gedaan
in vertrouwde sterke band
zolang wij voor U bestaan.
Blijf onze Vader voor altijd
die voor Zijn kinderen wil zorgen
en Zich aan Zijn schepping wijdt
niet alleen vandaag maar ook morgen.

In zwarte ruwe nachten
geen licht van maan of sterren
getuigend van Uw zijn
en menselijke angst die telt
in duister stormgeweld

zullen wij, beducht voor stormen,
in Uw trouw geborgen
angstig wachten
op de morgen
dat weer Uw zonlicht keert,

straf dan de zware winden
die U niet gezonden hebt
als eens op die ruwe zee
leidt ons kalm water binnen
vaar veilig met ons mee.

De ochtend ontwaakte, slaap heeft mij verfrist,
de dageraad hervat opnieuw het leven
de nacht heeft zorg van gist’ren uitgewist
het wachten is wat nieuwe dag zal geven.

Ik leg mijn hand in Uwe, wil mij leiden
naar oorden gekozen door U  voor mij
vervul mijn mond met woorden die U verblijden
maak voor mijn voeten het pad van smetten vrij

Mijn ogen wil ik op Uw toekomst richten
zover die gaat aan verste einder voorbij
mijn verzen, zang, ter Uwer ere dichten
schuif niet mijn vraag- en dankgebed opzij.