Schilderij van Hans Versfelt
Versmolten in het landschap als stil leven
een karrenspoor, meer is het niet
geen beeld kan bijna zoveel rust weergeven
koeien, en wilgen ergens tussen riet
een Hollands geheel in verf gevat
het groene gras, de wolkenlucht,
als “Eyecatcher” dat zanderig pad
een geheel waarvoor men de stad ontvlucht
En in de verte ’t bos nog in nevel gehuld
klinkt in het riet de zang van de karkiet
de koeien liggen herkauwend vol geduld
menselijke emotie beroert hen niet.
Wat is dan het paradijs dichtbij
en voelt men zich ook in eigen land zo vrij.