Hij kijkt rond of niemand hem zal horen
en trekt een scherm tegen zichtbaarheid
briest heel zijn gram en waant zich niet
verloren door eenzaamheid of zwijgplicht
hem ooit opgelegd tot helderheid klaart.
Vertrapt planten en bloemen in bagger
maar denkt daarbij aan schoon gedicht
terwijl klanken als van bazuinen hem
ontvlieden die duister verdichten waar
juist zwijgzaamheid helderheid baart.
Stil luisteren oren naar weemoed en pijn
klanken in angst en siddering uitgesproken
die aandacht en schoonheid zoeken of
met heftig verweer zijn band verwijderen
waarmee alle verlangens gebonden zijn.